Kijk! Een nieuwe oude camera. Een Voigtländer Vitoret D, uit waarschijnlijk 1963. De camera kwam compleet met stevige tas en dan is er maar één manier om hem echt uit te proberen.

Het toestel heeft geen electronica en dus ook geen batterij of accu, maar vrij geavanceerd: er zit een wijzertje bovenop om het licht in te schatten. Vervolgens mag je zelf de sluitertijd en het diafragma instellen. En, dan komt het, ook gokken wat de afstand is tot wat je wil fotograferen. Lekker ouderwets handwerk dus.

Voor het testen had ik een mooi moment: carnaval. Nee, niet tijdens de roemruchte zaterdag in Eindhoven, maar in stijl, op dinsdag tijdens de boerenbruiloft. Eigenlijk had ik ook nog in oude kleren moeten aan. Je weet wel, klompen, doek over de camera enzovoort. Dat ging me dan weer net iets te ver.

Enfin, het resultaat hieronder. Overigens ook een aantal met de La Sardina camera!

Ik ben er blij mee. De camera vangt op een foto ongeveer wat jezelf scherp ziet als je normaal kijkt. Dus weinig om het voorwerp heen. Dat was even wennen, voor een foto van een complete kar moest ik echt een stapje achteruit doen. Afstand inschatten is dan weer net wat makkelijker als je dichtbij staat.

De camera gaat dan ook meer voor zulke close-ups gebruikt worden. Weinig vervorming en het object komt goed dichtbij. De La Sardina is juist weer leuk met flits en heel dichtbij. Of voor de dubbele belichtingen. En dan heb ik ook nog twee spiegelreflexcamera’s met wat lenzen. Dat is wat meer werk om een goede foto te maken, maar wel met goed resultaat.